جاودانگی در سایه سار قلم
بارها تجربه کرده ام که انسان برای مساله ای ،یک هفته کار می کند .اگر مطالب خود رابنویسد ،زحمات یک هفته را یک ساعت می نویسد ،بار دوم که سراغ این مساله می اید باید یک ساعت کار کند نه یک هفته .چقدر قلم به عمر انسان برکت می دهد .مساله ای که یک هفته برایش تلاش کرده ام چون نوشته نشده بعداز دوسال فراموش شده ،اما اگر آن را یک ساعته می نوشتم،دوسال بعد هم برای من قابل مطالعه است.یعنی یک هفته مطالعه من رابه یک ساعت مطالعه تبدیل می کند.
اگر امیر المومنین حضرت علی علیه السلام درباره علماءمی فرماید"والعلماءباقون مابقی الدهر"به عقیده من علماءصاحب قلم را می گوید.اینها هستند که برای همیشه جاودانه می گردذند."اعیانهم مفقوده وامثالهم فی القلوب موجوده"افکار،آثاروکتاب های آنهاست که که در دلها می ماند .ما عالمان ودانشمندان بسیاری در طول حیات اسلام داشته ایم .عده ای از آنها به کلی فراموش شده اند .حتی دانشمندانی که تاریخ زندگانی علماءرا نوشته اند ،گاهی نتوانسته اند حالات آنهارا ضبط کنند،چرا؟چون آنان نتوانستند،اثری از خودشان به یادگار بگذارند. اینها فراموش شدگانند.اینها خسارت هایی است که نصیب جامعه بشری وحوزه های علمیه می شود.
آیت الله العظمی مکارم شیرازی