معاونت پژوهش حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها ارومیه

در وادي حضورت

اي آخرين مسافر! قصه آمدنت نسل به نسل همچون دري گرانقدر مي چرخدوهرگز تكراري نمي شودودلم مي خواهد هزاران باربگويندوبشنوم ، آمدنت به با شكوهترين وزيباترين افسانه ها مي ماند، لحظه آمدنت ؛ لحظه اي است كه گذشت وايثاراز واژه فرهنگ زندگي انسان محو شده اند، لحظه اي است كه انسانها نااميد شده اند، لحظه اي است كه مهرباني شكنجه مي شود ، لحظه اي است كه خوبي ها و نيكي ها به فراموشي تبعيد شده اند ، لحظه اي كه از دست هيچ كس كاري ساخته نيست؛ ناگهان از دوردستها ،از تاريكيها واز پشت كوههاي غيبت ، ،روشنايي همه جاي تاريكي را با هاله اي از نور كه از سوي تو ساطع مي شود ،جان ها را مي نوازندو دل ها را به هيجان و شوق مي آورد. مي آيي وزمين كه تا آن موقع همچون كويري خشك ، بي آب وعلف بود ، از صداي نفس هايت تمام گنج ها و ذخايرش را بي پروا وبا شوق و هيجان به مرحله بروز مي رساند گويا تا كنون همه زيبايش را براي اين لحظه ذخيره كرده بود ، ابرها به يمن وجودت ، تمام وجودشان را اشك مي كنند و به پايت مي ريزند.

ادامه »