#صحیفه_سجادیه
دعاى #بیستم
#صحیفۀ_سجادیه (8)
وَاجْعَلْ یَقینى اَفْضَلَ الْیَقینِ
«و باورم را نسبت به حقایق غیبى و ملکوتى، و برنامه هاى آسمانى، برترین یقین قرار ده».
یقین برتر:
توجه به وجود مقدس حضرت حق و روز قیامت و ملائکه و قرآن و انبیا که عبارت است از ایمان قلبى، وقتى به درجه اى رسید که قلب غرق اطمینان و آرامش شد، در حدى که اگر تمام عالمیان بر ضد آن اطمینان و آرامش قرار گیرند، ذره اى تزلزل و شک عارض انسان نشود، چنین حالتى از نظر قرآن مجید و روایات تعبیر به حالت یقین شده.
وقتى انسان در برابر حقایق ثابته، و واقعیات محققه، که از طریق تفکّر و اندیشه صحیح در نظام خلقت، و از راه وحى و نبوت و امامت و ولایت، براى قلب و فهم و عقل و درک قابل تحصیل و توجه است قرار مى گیرد، و نسبت به حق بودن و ثابت بودن و واقع بودنش، داراى آرامش و سکون، اطمینان و اعتماد کامل مى گردد، اطمینانى که با هیچ دلیل و منطقى و با هیچ برخورد و خلافى الى الابد قابل تزلزل نیست، داراى حالت یقین شده.
فرق بین ایمان و یقین در این است، که ایمان از طریق دلیل و برهان بدست مى آید، و چنانکه حیات امت ها ثابت کرده، قبول کننده شک و تردید و تزلزل است، ولى یقین که عالى ترین درجه ایمان است، در حقیقت بمنزله دیدن حقیقت با چشم سر است، و هرگونه راهى براى ورود شک و تردید و تزلزل بر روى آن بسته است.
همانطور که در قرآن مجید و روایات بسیار مهم آمده یقین باایمان فرق مى کند، و اهل ایمان با اهل یقین تفاوت دارند.
مؤمن دچار لغزش و گناه کبیره و اصرار بر صغیره و حتى دچار شک و تردید و تزلزل مى شود، اما صاحب یقین از تمام این امور در امان و مصونیت است.
مسئله با عظمت یقین مسئله ایست که شرح آن نیاز به چندین دفتر دارد، و توضیح تمام جوانب آن علم و حال و بصیرت و بینائى گسترده لازم دارد، و در یک کلمه باید گفت مسئله یقین را کسى مى تواند شرح دهد که خود به یقین رسیده باشد. این کار از عهده این عاجز بى دست و پا، که عمریست در هوا و هوس غرق است، و به انواع رذائل اخلاقى دچار است برنمى آید.
من در این زمینه چاره اى جز نقل کلمات بزرگان، و اشاره به برخى از آیات باب یقین و روایات رسیده از معصومین ندارم.
دانشمند بزرگ شیعه، فیلسوف عالیقدر، ریاضى دان مشهور، اخلاقى معروف، استاد بشر، حضرت خواجه نصیر الدین طوسى مى فرماید:
یقین مرکّب از دو دانش است: علم به معلوم، و علم به اینکه خلاف آن محال است.
و آن را سه مرتبه است:
علم الیقین،
مانند شناختن آتش به دود، و این علمى است که براى اهل نظر و استدلال از روى براهین بدست مى آید.
و عین الیقین
مانند دیدن جسم آتش، و آن علمى است که براى برگزیدگان از مؤمنین از روى کشف بدست مى آید.
و حق الیقین
مانند افتادن در آتش و سوختن به آن، و آن علمى است که براى اهل شهود و فناء در خدا از روى اتصال معنوى بدست مى آید.
و این مرتبه از یقین، کامل ترین آنست، که حضرت سجاد علیه السلام آن را از حضرت حق درخواست نموده؛
یقینى که با هیچ عامل ظاهرى و باطنى قابل شکستن نیست،
و هیچ گونه تردید و شک و اضطرابى در آن راه ندارد.
ادامه دارد….