معاونت پژوهش حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها ارومیه

#صحیفه_سجادیه

#شرح_صحیفه_سجادیه

#فراز_4
دعاى #بیستم #صحیفۀ_سجادیه - دعای مکارم الاخلاق(17)

ادامه سخن در مورد «عبادت»

على علیه السلام در فرازهائى ملکوتى مى فرماید:

اَفْضَلُ الْعِبادَةِ الْعِفافُ:
برترین عبادت خود نگاه داشتن از گناه است.

اَفْضَلُ الْعِبادَةَ الزَّهادَةُ:)
برترین عبادت بى رغبتى به هر چیزى است که خدا نمى پسندد.

اَفْضَلُ الْعِبادَةِ الْفِکْرُ:
برترین عبادت اندیشه در هستى است.

اَفْضَلُ الْعِبادَةِ غَلَبَةُ الْعادَةِ:
برترین عبادت غالب شدن بر عادت است.

ما تَقَرَّبَ مُتَقَرَّبٌ بِمِثْلِ عِبادَةِ اللّهِ:
نزدیک شونده اى به خدا، بمانند عبادت به حضرت حق نزدیک نشده.

فصل روایات عبادت را در «کافى»شریف جلد دوم و «بحار»ج 70 و 77 و78 و«سفینة البحار»باب عبد و «میزان الحکمة»جلد ششم ملاحظه کنید.

امام سجاد علیه السلام پس از درخواست بندگى و عبادت از حضرت حق، عرضه مى دارد:عنایتى کن که عبادت من با آلودگى عجب و خودپسندى فاسد نشود.

محدث قمى در کتاب سفینة البحار در مادّه عجب مى فرماید:

اْلْعُجْبُ فِى الْعِبادَةِ اسْتِعْظامُ الْعَمَلِ الصّالِحِ وَ اسْتِکْبارُهُ،وَ اَنْ یَرَى الْمُعْجَبُ نَفْسَهُ خارِجاً عَنْ حَدَّ التَّقْصیرِ،وَهذا هُوَ الْعُجْبُ الْمُفْسِدُ لِلْعِبادَةِ:
عجب در عبادت به این است که شخص عابد، بندگى و طاعت خود را بسیار بزرگ بشماررد، و گمان کند عبادتش تام و تمام و کامل است، و کمبودى در بندگى او وجودندارد، این همان حالتى است که عبادت را فاسد مى کند!

رسول خدا مى فرماید:
ثَلاثٌ مُهْلِکاتٌ:شُحٌ مُطاعٌ،وَهَوىَّ مُتَّبَعٌ،وَاِعْجابُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ:
مایه هاى هلاکت سه چیز است:
بخلى که از آن اطاعت شود،
هواى نفسى که پیروى گردد.
اینکه شخص به اعمال خود با دیده غرور و اعجاب بنگرد.

على بن سهیل مى گوید از حضرت رضا علیه السلام درباره عجبى که باعث فاسد شدن عمل است پرسیدم، حضرت فرمود:

عجب را درجاتى است، یکى آنکه عمل زشت آدمى در نظرش نیکو جلوه کند، و آن را خوب پندارد و نسبت به آن مغرور گردد،
و دیگر این که اهل ایمان به عبادت خود دچار خودپسندى و عجب گردند، که با عبادتشان بر خداى منّت آورند، در حالى که خداوند بر بنده اش منّت دارد.

امام صادق علیه السلام مى فرماید:

اَلْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِمَّنْ یُعْجَبُ بِعَمَلِهِ وَ هُوَ لایَدْرى بِما یُخْتَمُ لَهُ.فَمَنْ اُعْجِبَ بِنَفْسِهِ وَ فِعْلِهِ فَقَدْ ضَلَّ عَنْ نَهْجِ الرَّشادِ وَ ادَّعى ما لَیْسَ لَهُ.

عجب است تمام عجب از کسانى که به عمل خود اعجاب مى ورزند و دچار غرور مى شوند، با اینکه خبر ندارند پایان کارشان چگونه است؟ کسى که به خود و عملش معجب شود از صراط مستقیم هدایت خارج شده و چیزى را ادعا کرده که ندارد.

رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله مى فرماید:

لَیْسَ عَبْدٌ یُعْجَبُ بِالْحناتِ اَلاّ هَلَکَ:
بنده اى نیست که به حسناتش دچار عجب شود، مگر اینکه به هلاکت برسد.